Ikke en de rest kan stikke ????

Samsom en Rutte hebben een akkoord bereikt en hebben hun eigen partijbelang aan de kant gezet: Partijoverstijgend.
Zullen zij dan de visionairs zijn die Nederland nodig heeft?
Ik ben er nieuwsgierig naar en geef ze bij voorbaat al het vertrouwen.
Dat lijkt wat naïef, maar is dat ook zo?
Hier heb ik goed over nagedacht. Natuurlijk heb ik mijn bedenkingen bij een aantal plannen en ja het raakt mij ook. Toch vooral een Ja, en... en geen Ja, maar...
Om samen te komen tot oplossingen is er al het een en ander aan onderzoeken afgerond. Boeken vol zijn er over geschreven en iedere coach heeft zijn manier om samenwerken te stimuleren.
Ja, maar.... geeft alleen maar weerstand en Ja, en..... werkt aan een toekomst.

Mijn vader was een man die het samenwerken stimuleerde. In de jaren 60 bouwde hij zijn eigen bedrijf op en zonder managementcursus en kennis van samenwerkingstheorieën, was het een prachtig bedrijf.
De vriendschappen tussen de mannen groeiden en bloeiden en mensen wilden graag voor mijn vader werken.
Zijn slopersbedrijf kende ook veel gevaarlijke situaties en de ARBO wetgeving was nog niet zo ver doorontwikkeld, dat er allerlei veiligheidsmaatregelen werden genomen. Het was niet zonder risico om dit gevaarlijke werk uit te voeren.
Juist of ondanks dat werd er veel gelachen, hard gewerkt en werd er prima samengewerkt.
Wat deed mijn vader dan??
Toen mijn vader vorig jaar 80 werd ben ik met een aantal oud werknemers in gesprek geraakt en heb het geheim van mijn vader ontdekt.
Niemand die er ooit onderzoek naar had gedaan en nu kwam dan naar boven wat voor deze mannen het werken voor mijn vader betekende:
Mijn vader creëerde een sfeer van betrokkenheid. Hij luisterde naar hen en nam ze serieus.


Flip-over tekst bij het TOM project.
"hoe lossen we een probleem op"

De mannen hadden elkaar nodig . Ze regelden wat nodig was en deden wat nodig was.
Samen vormden ze een geheel, ze hadden als individu een toegevoegde waarde.
Afspraak was afspraak en er waren geen dubbele agenda's.
Geen ikke-ikke-cultuur.

Wat een slimme vader had ik.
Menig team kan daar vandaag de dag nog zijn voordeel uit halen.

Samsom en Rutte vormen samen met de ministers en staatssecretarissen een team.
Mijn nieuwsgierigheid heeft betrekking op het niveau van het samenwerken.
Kunnen ze als individu een meerwaarde voor het team vormen?
Hoe zit het met hun agenda's?

Geen ja, maar... (had ik al benoemd) vooral een Ja, en...
aan de slag dan maar.

Ben benieuwd of ze mijn advies nog nodig hebben.
Ze mogen bellen.
Of mailen natuurlijk.

Effect

Tijdens mijn opleiding als School Video Interactie Begeleider werd ons steeds de vraag gesteld:

wat is het effect?

De leerkracht die gefilmd werd kreeg deze vraag ook op zijn bordje: "Wat is het effect van jouw handelen op de groep?"  Beelden van dat handelen zijn direct zichtbaar en geven je direct feedback. SVIB is een krachtig middel en laat altijd meteen zien wat het effect is op de ander door jouw communicatie.
De camera is niet altijd aanwezig om dat vast te leggen. Dan zoeken we een andere manier om te bepalen wat het effect is.

We stellen onszelf de meest voor de hand liggende vragen:

Waarom heb ik dit gedaan?

Wat bedoel ik daarmee?

Wat heb ik hieraan?

en daarop volgend de vraag wat heeft de ander eraan.?

Nadenkend over deze vragen in mijn werk als coach kwam ik tot de volgende vraag:
Wat weet ik over de effectiviteit van coachgesprekken ?
Heb ik het doel bereikt, dus het gewenste effect bereikt, als de klant tevreden is ?
Of bereik ik juist meer als de klant ontevreden is, te veel geconfronteerd wordt en vlucht ?
Wat is het uiteindelijke effect op de lange duur ?

In de literatuur en bij bijeenkomsten wordt steeds opnieuw over het effect van coachgesprekken gesproken. Vaak wordt dan gebruik gemaakt van feedback door de coachee, hoe objectief kan die zijn?
Coaches komen zelf niet aan een gedegen onderzoek toe naar het effect van hun coachsessies, ze zijn al weer druk bezig met acquisitie en alle andere eisen die het vak met zich meebrengt.
Toch....
Als ik mezelf deze vragen niet stel, hoe kan ik dan beweren dat coachen effect heeft.
Voor mij is het standaard om na 3 maanden te vragen of er nog steeds op de dag van vandaag effect te merken is van de training of bijeenkomsten.

Uit de literatuur naar onderzoeken over het effect van coaching komt naar voren dat de kwaliteit van de relatie van de coach met de coachee de allerbelangrijkste factor is voor succes.
Informatie krijgen was het minst effectief.
Ook bleek dat het effect het meest positief was als de klant nieuwe inzichten verwierf, werd uitgedaagd in denken en doen en werd gesteund.

Dat onderzoek neem ik ter harte en terecht dat mensen vragen en bedenkingen hebben bij het effect van trainingen en coachen.
Het wordt tijd dat wij, coaches, onszelf daarin ook serieus nemen.

Ben benieuwd wat het effect van deze blog is?