In 24 uur met Theo Maassen en René Gude zag ik een ontmoeting die mij als toeschouwer inzicht gaf, inzicht in mezelf en dat wat ik wil. De hele week vielen de diverse ontmoetingen op zijn plek.
De ontmoeting van die twee op televisie, de ontmoeting met de medewerker van Carmel en de ontmoeting met een wandelvriendin.
Twee dagen daarvoor had ik een gesprek met een collega van het Carmel. Ik wil al jaren binnen het onderwijs veranderen van baan. Dat dat binnen het onderwijs niet lukt was me in de loop der jaren al duidelijk geworden. Voorzichtig heb ik mijn stappen gezet buiten het onderwijs en daar gezocht naar de verandering.
Voordat het gesprek plaats vond heb ik mezelf gecoacht. Dat heb ik gedaan met behulp van de kernreflectie, het ui model.Dat raad ik iedereen aan als je niet weet hoe je verder moet.
Het geeft steun bij het nadenken over leren en ontwikkeling.
Ons menselijk gedrag hangt af van de situatie waarin we ons bevinden en van allerlei factoren in onszelf.
Soms is er een tegenstrijdigheid tussen je gedrag en je omgeving of tussen je idealen en je gedrag.
Ik ervaar dat er verschillende krachten in mezelf vechten om voorrang. Mijn ideaal om mensen hun in hun kracht te zetten en mijn automatisme in het lesgeven, kennis overdragen. Ik kom daarbij niet bepaald in een Flow.
het Ui-model kan die tegenstrijdigheden doorzichtiger maken.
1.Omgeving: Wat kom ik tegen ?
2.Gedrag: Wat doe je ?
3.Vaardigheden: Wat kun je ?
4.Overtuiging: Waar geloof je in ?
5. Identiteit: Hoe zie jij jezelf ?
6.Zingeving/betrokkenheid: Waar doe je het allemaal voor ?
Deze vragen heb ik mezelf gesteld tijdens mijn lesgevende taak en tijdens het coachen en trainingen geven.
De antwoorden waren niet verassend. Ze waren heel duidelijk.
Ik moet nu echt gaan kiezen voor het vak als coach.
Het verschil is dat ik bij het coachen, mijn kwaliteit van binnenuit komt.
Ik voel me trots. Het is inspirerend. Het stimuleert me. Het motiveert me. het geeft me een gevoel van zelfrespect .Ik heb zelfvertrouwen en ik heb er een warm gevoel bij.
In het weekend ging ik met mijn vriendin een wandeling maken. Regelmatig trekken we onze wandelschoenen aan en tijdens dat wandelen bespreken we onze gedachtes, onze gevoelens. Samen komen we dan tot mooie bevindingen.
Deze keer hadden we het over ons hart volgen. We bespraken wat we graag zouden willen in het leven. Zo is zij op zoek naar minder druk van buiten af. Ze wil graag de corebusiness van haar vak beoefenen en niet alsmaar gevoed worden door regeldingetjes, dingen die moeten, de administratie, zoals ze dat zelf benoemt. Ook ik heb daar last van in mijn huidige werk. Ik werk nu volgens de afspraken "zoals-het-hoort". Het staat ver van me af.
Tijdens die wandeling werd me nog meer duidelijk dat ik nu mijn hart moet gaan volgen.
Wat René Gude tijdens dat gesprek met Theo toevoegde was het inzicht dat ik dus goed ben. Ik hoef niet te veranderen. Ik kan mezelf verbeteren.
Ik heb alles in me om nog beter te worden. Ik moet alleen het een loslaten om verder te kunnen met het volgende.
Tijdens al deze ontmoetingen, gesprekken en inzichten lag mijn vader in het ziekenhuis om beter te worden van een of andere vage infectie. Hij hoeft ook niet te veranderen. Hij hoeft alleen maar beter te worden. Zo simpel kan het zijn.
Het is natuurlijk niet toevallig dat deze ontmoetingen deze week plaats vonden. Dat deze week de inzichten kwamen. Ik sta er voor open. Ik ga nu mijn hart volgen, want dat klopt.
Het is tijd voor een volgende stap.
 |
| Miri, Maleisië |
Wil je ook via kernreflectie tot de kern van jezelf komen, wil ik je daar graag in begeleiden.
