Deze momenten zijn eyeopeners om het maar in een cliché te gieten. Voor mij weer een moment om mijn eigen speurtocht eens bekijken. Waar ben ik naar op zoek en wat hoop ik te vinden ?
En het is niet het antwoord maar de vragen.
De vragen brengen me verder. Kan ik mezelf de juiste vragen stellen.
Ga ik linksaf, rechtdoor of toch maar rechtsaf ?
Moet ik niet eens achterom kijken ?
Welke weg heb ik al bewandeld ?
Met wie wandel ik ?
Wat neem ik allemaal mee?
Wat zijn de omstandigheden?
Moet ik gaan versnellen of juist wat langzamer gaan lopen.
Wat vind ik belangrijk?
Alles is nog mogelijk, ik heb de antwoorden nog niet. Ik kan nog alle kanten op.
Wat een fijn gevoel geeft dat. Het geeft me lucht en niets moet, want alles kan nog. Ik sluit niets uit en de hele wereld ligt voor me open.
Het is niet de twijfel maar de hoop. Er ligt nog een hele toekomst voor me en dat geeft me hoop. Een toekomst die me veel goeds zal brengen. Een toekomst die me misschien antwoorden geeft op de vragen. Het is geen twijfel, het is juist hoop.
Zonder vragen geen inzicht in wie ik ben en wat ik wil.
Ik geloof in mezelf en de weg die ik bewandel. Ik vertrouw mezelf op weg en wie weet waar ik uit kom.
In alle eenvoud met "slechts" mijn vragen, of "juist" met al mijn vragen.
Donderdagavond was ik samen met mijn moeder bij Lenette van Dongen. Dezelfde vragen en dezelfde hoop kwamen voorbij.
Zowel Huub, Lenette en ik zijn op een punt in ons leven waarbij we veel vragen hebben,of hadden we die al en durven we ze nu te stellen ?
uitzicht Kaap de Goede Hoop.
