Afgelopen kerstvakantie waren we met mijn gezin naar het land van de Hoop;Zuid Afrika.
Onze jongste zoon had zijn talenten in gezet voor de community van Theewaterskloof om daar de kinderen op te vangen. De ouders werken daar als seizoensarbeiders in de landbouw en zijn gedurende de zomermaanden 12 uur per dag van huis. De kinderen vangen zichzelf op en voeden zichzelf op. Het gebeurt dan ook wel eens dat de kinderen in de criminaliteit terechtkomen. De contacten met drugs en alcohol zijn hen niet vreemd.
Mijn zoon zijn gedachte is dat je kinderen succes kunt laten ervaren in andere activiteiten en daardoor uit die negatieve wereld kunt houden. Hij heeft ze in contact gebracht met sport en spel.
Tot zijn spijt is de kans groot dat het project geen voortgang zal hebben nu hij weer thuis is.
Maar hoop doet leven. Op de laatste dag dat wij daar daar waren ontmoetten we Alex. Alex heeft zijn leven in Nederland vaarwel gezegd en is in de omgeveing van Theewaterskloof gaan wonen met de bedoeling om de jeugd te helpen. Hij gaat aan de slag met een ontmoetingsplek en de sportactiviteiten.
Alex sprak vol passie over zijn missie en hij formuleerde heel duidelijk:
"Het wordt tijd dat we Hoop om gaan zetten in actie. We kunnen niet alleen maar blijven hopen, we zullen wat moeten gaan doen."
Dat herken ik . Ik sta zo ook in het leven.
Als je wil dat er iets gebeurt, iets verandert dan kun je niet alleen maar op een stoel gaan zitten en "hopen" dat het vanzelf gebeurt of overgaat.
Laatst las ik op de coachkalender: "Als iets werkt, doe er dan meer van; als iets niet werkt doe het dan anders.
Als ik deze twee stellingen bij elkaar breng kom ik al gauw tot het oplossingsgericht werken. Het oplossingsgericht werken kenmerkt zich door te denken in mogelijkheden, waarbij de toekomst belangrijk is en dat je daarvoor moet handelen, je dient in actie te komen.
Een coach kan je helpen om het inzicht, in dat wat je anders of meer kunt gaan doen, helder te krijgen.
De oplossing is latent aanwezig en iedere kleine eerste stap is een aanzet tot een volgende stap.
Tijdens het verblijf in het land van Hoop werd ik getroffen door al het moois en goeds wat ik zag.Wat een prachtig land, wat een rijkdom, wat een vriendelijke mensen. De apartheid is nog latent aanwezig en dat merk je aan de mensen. Ze zijn niet gewend om te gaan handelen en initiatief te nemen.
Als dat laatse gaat gebeuren zal Zuid Afrika nog meer tot bloei komen.
Ook dit herken ik in mensen. Wat een talenten, wat een rijkdom wat een mooie mensen om mij heen.
Ik gun iedereen hoop voor een mooie toekomst. Zet je eerste stap, dan zal je tot bloei komen.
Ik ben benieuwd welke inzichten jouw veranderingen hebben opgeleverd?
Welke stappen je hebt gezet?
Of wat je nodig hebt om die toekomst dichterbij te brengen?
